درباره‌ی مهدی مسیحا

فریبرز سنجری: حال بگذارید از رفیق مهدی مسیحا که ما به او بهزاد می گفتیم صحبت کنم. بهزاد از زندانیان سیاسی دوران شاه بود که با انقلاب مردم آزادی خودش رو به دست آورد. کمونیست آگاهی بود که چه در زندان شاه و چه در زندان خمینی به آرمان های انقلابی و کمونیستی خودش وفادار ماند. بهزاد با مبارزه و پیگیریش در راه انقلاب نشان داد که به مردم و آرمان رهائی آن ها تا پای جون پایبنده و این پایبندی رو  تا آخرین روز زندگی اش هم نشان داد. رفیق مسیحا -  بهزاد اهل لنگرود بود و در شهر خودش به عنوان یکی از معتقدین به راه چریکهای فدائی از نفوذ قابل توجهی برخوردار بود. خیلی زود با مشاهده سیاست های سازشکارانه آن زمان سازمان فدائی بعد از قیام، فورا صف خودش رو از آن ها جدا کرد و انرژی خودش رو درخدمت شکل گیری چریکهای فدائی خلق قرار داد. با توجه به آگاهی و استعداد های فراوانش به کردستان اعزام شد و در صفوف شاخه کردستان چریکهای فدائی مسئولیت یک دسته را بر عهده گرفت، دسته ای که چندین عملیات نظامی انجام دادند که یکی از آن ها مصادره دو تانکر حامل نفت بود که این تانکرها حاوی 56000 لیتر نفت بود که رفقا آن را بین مردم توزیع کردند. که خوب واضحه که این امر در شرایط محاصره اقتصادی کردستان از طرف جمهوری اسلامی تاثیر بسیار مثبتی در منطقه باقی گذاشت. بهزاد در دی ماه سال 59 همراه با رفیق نوروز که قبلا در باره اش صحبت کردم در جاده میاندوآب و مهاباد دستگیر شد. در آن زمان ما با همیاری رفقای سازمان کومه له تلاش کردیم که هم بهزاد و هم نوروز رو با مزدوران دستگیر شده توسط کومه له در کردستان  معاوضه کنیم. کار معاوضه داشت پیش می رفت که 30 خرداد پیش آمد و بعد هم انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی در 7 تیر ماه در تهران که در طی اون تعداد زیادی از دست اندرکاران جمهوری اسلامی کشته شدند. انفجاری که گرچه هیچ نیروی سیاسی مخالف رژیم مسئولیت اون رو رسماً به عهده نگرفت ولی بهانه ای شد که جمهوری اسلامی در فردای آن روز با وحشی گری هم بیشتری دست به کشتار بزنه که رفیق بهزاد رو در تبریز اعدام کردند. او با مقاومت اش در زندان به مزدوران جمهوری اسلامی حتی اجازه نداده بود که پی به نام اصلی اش ببرند و به همین دلیل هم تحت نام غیر واقعی «فریدون طهماسبی» تیرباران شد.  دیکتاتوری حاکم به این ترتیب و با اعدام بهزاد با عریانی هر چه بیشتری چهره واقعی خودش رو یک بار دیگر به توده ها شناساند. دیکتاتوری عریانی که رفیق بهزاد به عنوان یکی از رهروان تئوری مبارزه مسلحانه همواره تاکید داشت که ذاتی سلطه امپریالیسم و بورژوازی وابسته در ایران می باشد. 

به نقل از پیام فدایی